Թագաւոր մը վիթխարի* փիղ մը ունէր, որ մրջիւնները անընդհատ կը նեղացնէր, անոնց բոյներուն վրայ կը յարձակէր եւ զանոնք իր հսկայ թաթովը կը խառնէր ու կը ճզմէր։
Տեսնելով իրենց ցեղին օրաւուր* նօսրացումը*, մրջիւնները քանի մը անգամ կը զգուշացնեն թագաւորը, որպէսզի զսպէ փիղը, բայց ան կ’արհամարհէ զանոնք եւ կ’անտեսէ անոնց աղաչանքներն ու սպառնալիքները։ Թագաւորը վստահ էր իր յաղթանդամ* փիղին ուժին, ուստի ամէն անգամ քմծիծաղով* ու արհամարհանքով կը պատասխանէր մրջիւններու խնդրանքին։

Մրջիւններուն համբերութեան բաժակը կը լեցուի* եւ իրենց իշխանին գլխաւորութեամբ, ամբողջ ցեղով կը յարձակին փիղին վրայ: Հազարաւոր մրջիւններ կը մտնեն փիղին մարմնին մէջ, կը հասնին մինչեւ ուղեղն ու սիրտը, ստամոքսն ու թոքերը...։ Թագաւորը մինչեւ օգնութեան հասնի, ուշ կ’ըլլայ, հսկայ փիղը արդէն տապալած եւ անշնչացած էր։

Ի զուր չէ ըսուած. «Ուժն ու զօրութիւնը հո՛ն են, ուր կայ միութիւն եւ համերաշխութիւն»։

Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն Սարգիսեան
Արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան